از تو به گل، از تو به نور، از تو به آینه می‌رسم

از آخرین سطر سکوت به این ترانه می‌رسم

شبیه یک تنگ بلور کنار اقیانوسِ خواب

خالی‌ام از اعجازِ آب، سرشارم از حس سراب

در پس فصل بارشت، آبیِ دریا می‌شوم

با رخصت نگاهِ تو، دوباره زیبا می‌شوم

مرا به من نشان بده، تو که تمامِ بودنی

در این کویرِ واژه‌سوز، امکانِ گل‌سرودنی

از تو به گل، از تو به نور، از تو به آینه می‌رسم

از آخرین سطر سکوت به این ترانه می‌رسم